Powyższy tytuł nie dotyczy mnie personalnie, a jedynie Krzyśka, który jako jedyny z nas zaliczył wakacyjne wycieczki do Nowego Jorku i Berlina. Znaczącym minusem jego zagranicznych wyjazdów jest to, że po powrocie, coraz mniej podoba mu się Stara Ochota i okolice. Boję się, że do ewentualnych wnuczków będę miał 8 godzin samolotem. No dobra może nie osiem ale co najmniej dwie. W Stanach był sam, do Berlina pojechaliśmy wszyscy i w moim wypadku była to wyprawa trochę sentymentalna, ponieważ poprzednio wybrałem się tam w 1989 roku po wzmacniacz ;). Zastanawiałem się jaka będzie percepcja miasta, które zrobiło na mnie bardzo dobre wrażenie ale jakby nie było, za komuny. Okazało się, że dobre wrażenie pozostało i mimo wielu pozytywnych zmian jakie nastąpiły w Warszawie, ciągle dzieli nas cywilizacyjna przepaść. I nie mówię o ekonomii. Mając taką możliwość, z przyjemnością bym tam zamieszkał. I to nie jest tak, że chce się wyprowadzić gdziekolwiek na zachód Europy. Są dwa takie miasta, gdzie mogę się przeprowadzić: Londyn i właśnie Berlin. W Paryżu, Amsterdamie, czy nie daj Boże w Brukseli lub jakimś Oslo czułbym się jak na zsyłce. Kiedyś w Monachium kupiłem koszulkę – Ich bin kein Berliner. Teraz uważam, że to szkoda, iż nie jestem. Oczywiście nie byłbym sobą, gdybyśmy po drodze do Berlina nie wpadli coś obejrzeć. Tym razem Międzyrzecki Rejon Umocniony i przy okazji znajdujący się nieopodal Świebodzin z pomnikiem?? Chrystusa, większym od tego w Rio. Generalnie kiszka. Z bunkrów wiało nudą, przypominało to zwiedzanie rurociągu, a z zapowiedzianych 30.000 nietoperzy pojawił się literalnie jeden. Co do Chrystusa Króla, to uważam, że warto zobaczyć, tak jak bazylikę w Licheniu. Odczucia też są podobne. Wracając odstawiliśmy Krzyśka do Leśnej na Mistrzostwa Polski Seniorów. Niestety z dorosłymi za bardzo sobie nie pograł, chociaż szóste miejsce czternastolatkowi ujmy nie przynosi.
Piotr Polański
SAMSUNG CSC
